حکایت آن مرد را شنیده ای که نزد طبیب رفت و از غم بزرگی که در دل داشت گفت. طبیب به او گفت: ... به میدان شهر برو، آنجا دلقکی هست، آنقدر تو را میخنداند تا غمت از یادت برود. مرد با چشمی اشکبار، لبخند تلخی زد و گفت: من همان دلقکم..

سکوتم را نکن باور . . .

من آن آرامش سنگین پیش از قهر طوفانم . . .

من آن خرمن ، من آن انبار باروتم که با آواز یک کبریت آتش می شوم یکسر . . .